De Normaalschool van Lier was de eerste Vlaamse normaalschool. Ze werd in 1816 opgericht. Na de Belgische omwenteling van 1830 werd ze tijdelijk gesloten, maar in 1843 terug opgericht als opleidingsinstituut voor onderwijzers. Gezien de verouderde infrastructuur sloot de school in 2012 de deuren. Binnenkort wordt deze ganse site omgebouwd tot stadsvernieuwingsproject.
Het idee voor ” de laatste zit” is ontstaan bij een dwaalgang door het labyrint van de verlaten Normaalschool. Die ligt vlakbij… staat al jaren als een grote blokkendoos van gebouwen om de hoek, aan het eind van de straat. De verlaten gangen vertellen een woordeloos verhaal. Je fantasie slaat er op hol. Je past je eigen schoolherinneringen naadloos in de lichte en hoge lokalen, de statige traphallen weergalmen het geroezemoes in stilte. Het is er nu koud, leeg en verlaten. Het vocht kruipt omhoog, de grafitti bloeit, gebroken ruiten overwoekert door onkruid. Verlaten en mooi. Enorm en leeg….
Bij een pot en een pint met een paar creatieve geesten uit de wijk werd het idee opgevat om er “iets” te doen. “Klas 7” werd samengesteld: Dominic Van Oosterwyck (coordinatie en brede schouders), Jeannine Vrins (keramiste en leerkracht keramiek aan de academie), Anneleen Hermans (documentaire maakster), Joost Bevernage (virtual reality en beeldproductie), Peter Geysels (muzikant en curator), Ellen Boven (architecte) en Erik Hertogs (grafisch vormgever). Zij fantaseerden over een tijdelijke invulling van de site met kunst, beeldverhaal en optredens.
‘De Laatste Zit’ blikt terug èn vooruit in een passend eerbetoon.
Keramiek tentoonstelling
De leerkrachten keramiek staan normaal voor de klas, in het atelier van de academie waar ze lesgeven: ze geven hun kennis en kunde door. Nu laten ze in de klaslokalen van de Normaalschool een keer hun eigen werk zien.
Keramiek is een materiaal met veel gezichten: het kan gebruikt worden voor borden en tassen maar evengoed voor sculptuur en concept. Er zijn kunstenaars die bouwen ter plekke hun werk, anderen hangen hun fragiele stukken in de ruimte.
De leerlingen keramiek uit het Deeltijds Kunstonderwijs (de Academies) werkten aan één groot tegeltableau dat gemaakt werd met zelf-gedolven klei uit de eigen streek. De tegels van meer dan 30 academies liggen als een 3-dimensionaal landschap op de speelplaats.
De rode draad doorheen deze tentoonstelling is deconstructie/reconstructie, naar analogie met het stadsvernieuwingsproject dat op deze site gerealiseerd zal worden.
Alle kunstwerken die hier getoond worden werken dan ook op de een of andere manier met materialen die opnieuw gebruikt worden, al dan niet met een nieuwe betekenis of invulling.
keramiekarendonk 